Órganos 27/7

Zaterdag 28 juli,Órganos

Donderdag was het tijd om te vertrekken uit Máncora . Het weekend van de nationale onafhankelijkheidsdag stond voor de deur en het hele hotel is dan al maanden van te voren volgeboekt door Peruanen die met hun familie feesten(drinken en eten en nog meer drinken).
Voor onze tweede plek hadden we in Nederland al een verblijf in Órganos, zo'n 12km ten zuiden van Máncora gevonden; "Eco Delfin Azul"... Nou, we waren benieuwd.Op de site al gezien dat het een stuk minder luxe was; geen zwembad, geen warm water uit de douche maar strand op loopafstand ,eenvoudige slaapkamer, met gebruik van keuken en koelkast en inclusief een eenvoudig ontbijt.....
Een motortaxi bracht ons via een hobbeldebobbelweg (de zware koffers weer met een touw vast op het bagagedragertje) in een dik half uur richting Órganos en we moesten even vragen en zoeken want we herkenden het niet van de foto's. 
Ochita, de jonge gastvrouw, begroette ons spontaan met een knuffel en een kus, en hondje panda, de dikke Jack Russel, dribbelde er gezellig omheen; erg hippie allemaal. We waren een beetje stil van de entourage.... Een soort bouwplaats met een terras aan de voorkant met een zitje, een achterplaats met zitjes van autobanden en kussens erop, een gemeenschappelijke keuken. Onze kamer had alleen een bed, een stapelbed, een klein raampje zonder gordijn, een wc en  douche die gewoon een gebogen pijp was zonder douchekop, een een soort boekenkast. Geen plek om je even terug te trekken .....Voor mensen die wel eens bij mij op Terschelling in het Punthoofd hebben gelogeerd; dát was knusser en beter dan dit, nou, dan weet je het wel....
Ochita was ook erg streng over wat we wel en niet mochten gebruiken. 
We zijn lekker gaan wandelen en eten in het dorp, hebben bij de pier de grote zeeschildpadden gezien waar je voor een paar sol naast mag zwemmen, een beetje sneue bedoening wel,en de enorme pelikanen bewonderd. De zwarte vogels waar ik het eerder over had zijn Fregatvogels, de mannetjes hebben een rode krop onder hun snavel die ze kunnen opblazen als een ballon om indruk te maken op de dames Fregatvogels. Op het strand zagen we gieren die de dode aalscholvers opruimen, helaas zit daar af en toe ook een dood dolfijntje verstrikt in vislijn tussen, een akelig gezicht....
Terug bij onze "jeugdherberg" hebben we buiten zitten lezen en zijn ( eerst een handdoek voor het raam gehangen) gaan slapen met het idee om er gewoon het beste van te maken.
Toen ik vrijdagochtend wakker werd voelde ik me niet ok. Het was vast een combinatie van ontstressen, alle indrukken, vermoeidheid en ook een beetje de teleurstelling over de nieuwe plek. In elk geval ik barstte van de hoofdpijn en wilde alleen maar slapen omdat dat voor mij het beste medicijn is...Lex was wel een beetje ongerust....
Hij had intussen een zeer teleurstellend ontbijt achter de kiezen en voelde zich toch ook wel bekocht op deze plek. En Lex zou Lex niet zijn als hij niet in actie zou komen. Hij heeft de fiets geleend (waar hij alléén maar daar en daar mee naar toe mocht van Ochita) en is op accommodatie jacht gegaan. 
Hij maakte me wakker met de woorden; "Liefje, ik heb een leuke plek gevonden, nog goedkoper dan hier en écht prachtig, vlakbij de haven!"
Lex heeft met woordenboek "onderhandeld" met Ochita en gewoon het geld terug gekregen. Zij regelde een motortaxi die ons de berg op bracht om bij "Oceanic bungalows" te komen.
WAT EEN HEERLIJKE PLEK!!! Lex is de eindbaas!
We werden hartelijk welkom geheten door Carlos en naar onze bungalow gebracht, mooi en ruim en koel van alle gemakken voorzien. Na een uurtje bracht hij ons een heerlijke kop soep ; jullie hebben nog helemaal geen boodschappen kunnen doen per slot!
Carlos Fernandino , de eigenaar, is Peruaans van geboorte met Italiaanse/Portugese en Schotse roots die met zijn ouders ten tijde van de militaire en politieke ellende naar Australië zijn verkast en daar heeft gewoond tot zijn 19e en allerlei beroepen heeft gehad (een paardenschool,varen op een schip, kok enz.) en toen weer terug ging naar Zuid Amerika om uiteindelijk hier in Órganos een stuk grond op een berg te kopen en er een prachtig huis neer te zetten.  Vanaf 2008 is hij bezig en heeft er echt iets bijzonders van gemaakt. Heerlijk zo'n globetrotter met vet Australisch accent! 
Hij is maar wat blij dat we er zijn, vertelt honderduit over alles wat hier gebeurt, wat hij doet, hoe hij leeft... 
We zitten 28 meter boven zeeniveau en kijken ver de Pacific op. Carlos heeft boompjes geplant en een geweldig kippenhuis voor zijn 14 kippen gebouwd. De hanen, Sofius en Candy hebben een eigen studio weg van de dames, anders krijgen de dames geen rust 's nachts. 's Middags mogen ze op het erf scharrelen. Als de schemer valt en ze op stok moeten komen de twee "tamme"  vossen Jeany en Diny hun maaltje ophalen. Er is een drinkplaats voor de vogels , je zit gewoon naar een aflevering van National Geographic te kijken.
Het grotere huisje voor ons is niet verhuurd dus daar kunnen we fijn op het terras zitten om van het uitzicht te genieten. Carlos kwam zijn verrekijker brengen en wees op witte schuimkoppen op de golven in de verte; "Check out the whales, there're two families playing every afternoon!"
Ongelooflijk... We zien de walvissen omhoog springen en in het water klappen, de enorme vinnen en staarten...echt bijzonder.....ze zijn hier van juli tot oktober om hun kleintjes te laten groeien en gaan dan naar Australië terug.
's Avonds zijn we het dorp ingewandeld om bij een eettentje kip te eten en Carlos was er toevallig ook, hij schoof aan en we hebben gezellig zitten kletsen. Leuk om te merken hoe er anders naar je gekeken wordt als je met een "localo" bent. Je status verandert blijkbaar. Alle botjes en restjes werden in een plastic zak voor de dames vos meegenomen , wij slenterden nog wat door de buurt waar op het plein alles voor het grote feest in orde werd gemaakt. Grote bakken met water waar bier in gekoeld werd, een stellage waar t vuurwerk aan bevestigd werd om om middernacht af te steken, een podium met een grote geluidsinstallatie en flitsend groot led-scherm waar al hard muziek gedraaid werd, kraampjes, verkopers, barbecues,veel kinderen die rondrenden omdat ze heeeel laat op mogen blijven, kortom,klaar voor het feest.
Dit is wel echt vakantie!!!

Vanmorgen kregen we een werkelijk fantastisch ontbijt, verse fruitsalade,waar je met gemak tot de avond op kunt teren, roerei en échte koffie.
Omdat we het jammer vinden om mandag voor dag en dauw al weer weg te gaan heeft Carlos onze bustickets omgezet. Een staaltje van typisch Peruaans gesjoemel om ons extra te laten betalen voor het omzetten, wat Carlos even in duidelijke te verstane taal  niet goedkeurde, daarvoor hoef je geen Spaans te spreken.We kunnen dus iets langer blijven en gaan dan maandag met een boot de zee op om dicht bij de walvissen te komen. Toen Lex vertelde dat hij "social worker" is bood Carlos aan om een tour door de stad te maken, kijken hoe er hier geleefd wordt. De mannen zijn nu dus op Carlos' motor weg om de tickets te regelen, te kijken in de stad en boodschappen te doen. Ik pas op  het huis en de kippen ;-) Geen straf! Het klimaat schijnt door National Geografic als werelds beste klimaat uitgeroepen te zijn; droge lucht, altijd 23/26 graden, tot 11 uur 's ochtends windstil en dan wordt de "ventilator aangezet" en gaat het waaien waardoor het altijd aangenaam fris voelt. Het is wel stoffig en veel te droog... Als je geen water geeft groeit er niks, het heeft al ruim twee jaar niet geregend..... Hier rijden de "Agua" trucks ook af en aan om alle grote watertanks te vullen.
De heuvel waar dit complex op gebouwd is bestaat uit grote brokken graniet in klei. Als het regent dan zuigt de aarde eerst alles op en als het verzadigd is spoelt alles over de klei heen naar beneden. Ik ben heel benieuwd hoe het hier dán uitziet.
Ik ga nog even walvissen spotten!