Chiclayo

Woensdag 1 augustus

Vanmorgen in alle vroegte,6.00u, opgestaan zodat we om 6.30u beneden aan de berg met onze koffers de “Moto” van Organos naar Máncora konden nemen. Daar nemen we de grote bus naar Chiclayo.. (7.30u hier bij het kantoor melden!!!!! Had se dame van het bureau gezegd)

Carlos had gisteravond al zijn  motortaxi vriend Raoul gebeld;”he’s always on time and a good guy”. 

Het is een half uurtje van hier naar daar, dus dat moet lukken.

Raoul stond er en haalde de koffers. Carlos nam hartelijk afscheid van ons en gaf een stuk bananencake mee voor Raoul én een groot stuk voor ons in de bus. Raoul zou ons niet naar Máncora brengen, hij vertrouwde zijn motor niet;die maakte sinds een paar uur een verontrustend geluid maar zijn vriend Rico zou ons met de taxi brengen. Zo gezegd zo gedaan. Moedertje van de taxichauffeur stond verderop op een kruispunt klaar om een tasje met het ontbijt voor Rico aan haar zoon te geven. Zo grappig!!!

Keurig op tijd waren we in Máncora.

Dan sta je daar voor een dicht rolluik, geen teken van leven...

Om 7.30 ging de deur open en vertelde een slaperig mannetje dat er wat problemen waren en we naar de busterminal moesten , gelukkig betaalde hij de moto-taxi... maar daar gingen we weer.... gelukt: om 8 uur in de bus pffffff. 

Ontzettende ouwe bende, doorgezakte stoelen en zo...hij reed ook niet naar Chiclayo maar we moesten er plotseling al in Piura uit...opschieten opschieten. Bij de busterminal geïnformeerd : voor we op de volgende bus kunnen is het 2 en een half uur wachttijd.... 

We hebben de bagage weg laten zetten en zijn de stad ingegaan.

Uiteindelijk bij aankomst in Chiclayo met een alleraardigste taxichauffeur naar een  door hem aanbevolen hotel gebracht en was de reisdag klaar!

De reden om hierheen te gaan was dat we het museum van Don Sipàn in Lambayeque en de piramides van Tucumé wilde bezoeken . Sipàn was nog voor de Inca’s. Prachtig museum!!!

De piramides zijn niet zoals in Egypte gebouwd, de overblijfselen die meer op gigantische termietenheuvels lijken, zijn per toeval ontdekt en vanuit de lucht zie je de inmiddels blootgelegde contouren op de grond. Ze liggen in een gebied waar “El Niño” een paar keer flink overheen gegaan is dus er is veel verwoest en aangetast. Er zijn er 26 dicht bij elkaar. Er wordt nu hard gewerkt aan het conserveren en reconstrueren.De hoogste is 68 meter. Een behoorlijke klim.

Morgen gaan we naar Pim en LuzMarina in Cajamarca!